Το καθεστώς σήμερα είναι αναγκασμένο να συζητά για να αποτινάξει από πάνω του το στίγμα της φασιστικής βίας που άσκησε εδώ και μήνες στα πανεπιστήμια και στα σχολεία.
Ο Αλαβάνος σαν φανερός αρχηγός του αντιδραστικού «κινήματος παιδείας» δεν κρύφτηκε στην Βουλή: και «συζήτησε», και απείλησε με την ιδεολογική του διακήρυξη, και ταυτόχρονα έδωσε το μήνυμα στα τάγματα εφόδου να συνεχίζουν την βία στα πανεπιστήμια. Δηλαδή συζήτηση από πάνω με την ΑΡ.ΣΗ και βία από κάτω με τα τάγματα εφόδου. Αυτή είναι η σημερινή καθεστωτική γραμμή.
Η ίδια η παρουσία του Αλαβάνου στην βουλή είχε και τα δύο στοιχεία. Η αναλυτική και συνολική παρουσίαση στη Βουλή της ιδεολογίας του κινήματος, (που αυτός καθοδηγεί πιο φανερά από όσο το καθοδηγεί το «Κ»ΚΕ), δείχνει ότι αυτό το κίνημα συνιστά απειλή για την κοινωνία. Από την σύμφυση του φαιού με το κόκκινο που είναι η ιδεολογία του ο καθένας είναι σε θέση να διακρίνει την φασιστική θέση και απειλή που αυτό εκπροσωπεί. Και επέμεινε για να δώσει αυτές τις εντυπώσεις ο Αλαβάνος. Κανένα κοινοβούλιο και κανείς πρωθυπουργός δεν θα ανέχονταν άμεσες απειλές από ένα κόμμα μικρής λαϊκής αποδοχής ότι θα διαλύσει την εκπαίδευση, όπως είχε κάνει προηγούμενα στη Βουλή ο μοιραίος Καραμανλής που χαμογελούσε αμήχανα. Καμιά αριστερά δεν μιλά για «ανοιχτούς λογαριασμούς» όπως έκανε ο Αλαβάνος στην συζήτηση εκείνη χωρίς να παίρνει καμιά απάντηση στην πρόκληση του. Ποια αριστερά μίλησε ποτέ για ανοιχτούς λογαριασμούς σε όλο τον πλανήτη ακόμα και όταν πήρε την εξουσία; Καμιά. Η πραγματική αριστερά έχει στους κόλπους της λαϊκούς αγωνιστές και όχι καθεστωτικούς, φαιοκόκκινους ψευτοπαλληκαράδες που ξεπούλησαν κάθε ώρα και ημέρα το λαϊκό συμφέρον και την αριστερά και τώρα ψάχνουν δήθεν για εκδίκηση. Το μίσος όταν είναι πραγματικά λαϊκό ταξικό δεν στρέφεται ενάντια στην κοινωνία όπως το δικό του, δεν προσωποποιείται, είναι μίσος ενάντια σε ένα σύστημα και σε μια τάξη που εμποδίζουν την πορεία της ανθρωπότητας προς την απελευθέρωση. Η εκδίκηση είναι μεσαιωνική και φασιστική μορφή βίας και δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματική αριστερά. Όταν ο Αλαβάνος απειλεί με εκδίκηση στην ουσία προειδοποιεί ως που μπορεί να φτάσει ο σοσιαλφασισμός.
Ας πάμε στη Βουλή. Δύο είναι τα πρότυπα δάσκαλου για τον Αλαβάνο όπως φάνηκε στην ομιλία του. Ο Ιησούς και ο κομμουνιστής ακροναυπλιώτης δάσκαλος Γληνός! Ο σταυρός και σφυροδρέπανο. Εκτός από αυτό, είπε ότι αυτοί που επιδιώκουν την αναθεώρηση του άρθρου 16 θέλουν να κατεβάσουν την ελληνική αιματοβαμμένη σημαία του Πολυτεχνείου από τα πανεπιστήμια! Και ότι αυτοί που θέλουν την αναθεώρηση δεν είναι παρά οι κερδοσκόποι, το κεφάλαιο, οι πολυεθνικές που θέλουν να καταργήσουν την ελευθερία της σκέψης στο πανεπιστήμιο που υποστηρίχτηκε ή γεννήθηκε από τον Τζορντάνο Μπρούνο! Το παραλήρημα συνεχίστηκε με την υποστήριξη των επιστολών του θεοσεβούμενου εθνικιστή μικρού Αλέξανδρου της Ελευθεροτυπίας που αποτελεί και την μαθητική ιδεολογική διακήρυξη του φαιοκόκκινου μετώπου. Είπε, επίσης, ότι είναι ωραία η ηλικία των μαθητικών χρόνων γιατί ο νέος μπορεί να απολαμβάνει κλασικούς και φαιοκόκκινους συγγραφείς! Τις θετικές επιστήμες και την τεχνολογία ο Αλαβάνος τις εξαφάνισε στο λόγο του. Η καθαρή σκέψη, οι « καθαρές αξίες» και το «ήθος» του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού αναβίωσαν και κυριαρχούν στο ακροδεξιό του παραλήρημα. Να δούμε όμως συγκεκριμένα αποσπάσματα από τον λόγο του.

Για τα πρότυπα των δασκάλων είπε: «Είναι ωραίο να είσαι δάσκαλος. Να πω κάτι που θα καταλάβετε ίσως εσείς καλύτερα από μένα. Τον Ιησού τον φώναζαν «Δάσκαλε». Δεν έκανε ούτε Άλγεβρα, ούτε Γεωμετρία. Μάθαινε αξίες, τρόπο ζωής και ήθος.»
Ο παπά-Αλαβάνος θέλει τον σημαντικότερο παράγοντα της εκπαίδευσης, τον δάσκαλο, να είναι αρνητής της επιστήμης και φορέας των «καθαρών αξιών» του ανατολικού ορθόδοξου μεσαίωνα του Παπουλάκου, του Πατροκοσμά, του Παίσιου, του Πάριου, των Κολλυβάδων, του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού της χούντας και του Χριστόδουλου. Όπως ο μεγαλύτερος εχθρός του ελληνικού διαφωτισμού ο Πάριος κήρυξε την απαγόρευση των μαθηματικών το 1802 έτσι και ο σημερινός φαιοκόκκινος ηγέτης κηρύσσει την αντικατάσταση των θετικών επιστημών από την διδασκαλία του «ήθους» και των «αξιών». Το ίδιο έκανε και η ΟΛΜΕ όταν ζητούσε να καταργηθούν οι υπολογιστές ως μάθημα στα σχολεία. Στο λόγο του στη Βουλή ο μικρός αυτός γαιοκτήμονας δεν κάνει καμιά άλλη αναφορά στις θετικές επιστήμες ούτε στην τεχνολογία ούτε στην πρακτική. Οι «καθαρές αξίες και το ήθος» είναι το κήρυγμά του.
Ο παπά-Αλαβάνος μας όμως δεν είναι ένας συνηθισμένος κληρονόμος του ελληνικού μεσαίωνα. Όχι. Είναι και «κομμουνιστής», δηλαδή εμπορεύεται και τους αγώνες του προλεταριάτου. Ας δούμε πως πραγματοποιεί τη σύμφυση του κλασικού κρατικού και εθνικού «σοσιαλισμού» με τη φαιοκόκκινη «ταξική, εργατίστικη» ιδεολογία του στρατοκρατικού μονοπωλίου ανατολικού τύπου που υπηρετεί.
Είπε στην Βουλή: «Και το λέμε αυτό, παρότι έχουμε παλιούς λογαριασμούς ως Αριστερά με την παράταξή σας, την οποία την εμφανίσατε σήμερα σαν τον αγωνιστή ενάντια στη συντήρηση. Έχουμε πολύ παλιούς λογαριασμούς. Όλος ο προηγούμενος αιώνας διατρέχονταν από τις μεγάλες αντιθέσεις στα θέματα της παιδείας και της γλώσσας ανάμεσα στην Αριστερά και τη συντηρητική παράταξη. Τη στιγμή που μεγάλοι αγωνιστές της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, του δημοτικισμού, όπως ο Γληνός, περνούσαν από τις εξορίες στην Ανάφη και στη Σαντορίνη τότε και κατέληγαν στις Ακροναυπλίες, την ίδια στιγμή η δική σας παράταξη χρειάστηκε εκατό χρόνια για να κατανοήσει τη σημασία της δημοτικής γλώσσας, μια από τις βασικές θέσεις της Αριστεράς. Εμείς ζητάμε, κυρία Πρόεδρε, να το αναλογιστείτε αυτό και να μειώσετε το χρονικό διάστημα που χρειάζεται για να αφομοιώσετε ορισμένα ζητήματα. Παρά, λοιπόν, τους παλιούς λογαριασμούς, είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε συζήτηση»

Αυτά δεν είναι ιδιορρυθμίες ενός ψευτοπαλληκαρά. Είναι η ιδεολογία του ΣΥΝ αλλά και του «Κ»ΚΕ και όλου του φαιοκόκκινου μετώπου της εκπαίδευσης. Ο προκάτοχός του, ο Κωνσταντόπουλος ακολουθούσε παλιά μαζί με τον Α. Παπανδρέου την εικόνα της Παναγίας του Σουμελά και οι εκκλησίες συνεχίζουν να γεμίζουν, όπως είναι γνωστό, από τα μέλη μιας νέας «αριστεράς» που δεν θρησκεύεται απλά, αλλά που μισεί μέσα από την θρησκεία τον δυτικό πολιτισμό, που διαστρεβλώνει την ιστορία και καπηλεύεται αίμα, λάβαρα και νεκρούς, ανθρώπους με πελώριο ανάστημα που καλλιέργησαν ότι καλλίτερο έχει δημιουργήσει η παγκόσμια εργατική τάξη, δηλαδή τον μαρξιστικό διαφωτισμό και το κοινωνικό της κίνημα.
Σε ότι αφορά στην αναφορά του στον Γληνό, επιβάλλεται να σταθούμε λίγο γιατί ειδικά αυτόν τον πραγματικό δάσκαλο τον καπηλεύονται και τον σπιλώνουν συστηματικά οι σοσιαλφασίστες. Αυτή η μεγάλη φυσιογνωμία της επαναστατικής διανόησης έδωσε ένα σπουδαίο έργο και ένα εξαιρετικό παράδειγμα αγωνιστή που πάλεψε για την κοινωνική απελευθέρωση από τα δεσμά του κεφαλαίου. Ο Γληνός είναι η πλήρης άρνηση της θεωρίας και της πρακτικής του σοσιαλφασισμού. Ας δούμε την απάντηση στους μελλοντικούς Αλαβάνους που δίνει ο Γληνός. Γιατί οι επιστημονική μαρξιστική σκέψη του Γληνού έχει παραχθεί πατώντας στην πραγματικότητα και η μέθοδός της διατηρεί την ισχύ της και σήμερα στο ακέραιο.
Στις «Εκλεκτές σελίδες» (τόμος τέταρτος σελ.113) ο δάσκαλος γράφει. « η εξέλιξη γρήγορα έδειξε, πώς ο δημοτικισμός ο ίδιος δεν έχει μέσα του κανένα ουσιαστικό περιεχόμενο, παρά το περιεχόμενο του το δίνει η κοινωνική τοποθέτηση του κάθε δημοτικιστή. Έτσι χρεοκόπησε ολότελα ο δημοτικισμός σαν ιδανικό εθνικοκοινωνικό. Και μόνο στις ημέρες μας, όπου οι αστοί διανοούμενοι έχασαν τα νερά τους και κοιτάζουν ν’ αρπαχτούν απ’ οποιοδήποτε ζωηρόχρωμο φλάμπουρο, για να κρύψουνε τη γύμνια τους ή να σκεπάσουνε το ένα και μόνο ιδανικό, που τους απόμεινε, το φασισμό, βρέθηκε ένας «παλαίμαχος» ιδεολογικός ακροβάτης ο κ. Σπύρος Μελάς για να υψώσει τάχα το δημοτικισμό σε λάβαρο αναγέννησης από τις σελίδες του περιοδικού «Ιδέα». Και ο ίδιος όμως κατάλαβε γρήγορα πόσο έγινε γελοίος και δεν έδωσε καμιά συνέχεια στην ηρωική χειρονομία του.»
Τον παπά-Αλαβάνο δεν τον συμφέρει να καταλάβει ότι η γλώσσα για τον μαρξισμό αλλά και για τον Γληνό δεν είναι ταξικό χαρακτηριστικό αλλά μπορεί να παίξει κοινωνικοπλαστικό ρόλο στα πλαίσια όλου του έθνους. Γιατί πως θα κατασκευάσει αλλιώς το φλάμπουρό του; Οι δημοτικιστές δεν πήγαν στις Ακροναυπλίες γι’ αυτό το λόγο. Η αξία του δημοτικισμού είναι πανεθνική.
Ας δούμε όμως τι απαντά ο Γληνός για τις αιώνιες και καθαρές αξίες του παπά-Αλαβάνου, τις καθαρμένες από την Γεωμετρία την Άλγεβρα αλλά και κατ’ επέκταση και από τις φυσικές επιστήμες αφού και αυτές βασίζονται στα μαθηματικά.
Στην σελ 104 των «Εκλεκτών Σελίδων» (3ος τόμος) διαβάζουμε για τις «απόλυτες αξίες» σαν προϊόν του ξεφτίσματος της αστικής κοινωνίας δηλαδή σήμερα του φασισμού: « Πρέπει να πιστέψουμε το λοιπόν κι εμείς, πώς αν τύχει και ρωτήσουμε οποιoνεδήποτε από τους δεκατέσσερις χιλιάδες δασκάλους του λαϊκού σχολειού και από τις δυόμισι τόσες χιλιάδες λειτουργούς της μέσης παιδείας, θα μας τις αραδιάσει απόξω κι’ ανακατωτά και πιο γρήγορα από την αλφαβήτα τις «αιώνιες αξίες» της θρησκείας της φιλοσοφίας και της τέχνης. Οπωσδήποτε όμως, επειδή εγώ ομολογώ, πως δεν ξέρω καμιά τέτοια αιώνια αξία, θα παρακαλούσα τον κ. Παπανδρέου να μου τις ονοματίσει, διευκρινίζοντας ταυτόχρονα ποια σημασία δίνει στο επίθετο αιώνια και ποία στο ουσιαστικό αξία. Έτσι ίσως θα συμπλήρωνε ένα μεγάλο κενό, δίνοντας τέλος πάντων κάποιο νόημα στη φράση τούτη, που τα τελευταία χρόνια μας τήνε κουδουνίζουνε στ’ αυτιά μας οι κάθε λογής ιδεαλιστές, μυστικιστές, οραματιστές και ομφαλοσκόποι, που φυτρώσανε και στον τόπο μας απάνω στο ξέφτισμα της αστικής κοινωνίας, όπως η μούχλα στο σάπιο τυρί».
Στον τρίτο τόμο των Εκλεκτών Σελίδων (σελ. 75 και 76) διαβάζουμε στην πρώτη με κεφαλαία από τον ίδιο τον Γληνό. « Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΙΣ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΛΥΣΙΣ ΤΟΥ ΜΟΝΟΠΩΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΩΝ ΝΕΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ..... Θέλετε να καταπολεμήσετε πάσαν από καθέδρας σοφίαν; Σκορπίσατε φως. Θέλετε να λείψη ο πνευματικός βραχμανισμός; Ανοίξατε τας πύλας ευρείας εις την ευρωπαϊκήν επιστήμην».
Ο παπά-Αλαβάνος δεν είναι μαζί με τον Γληνό, είναι η απόλυτη άρνησή του. Αυτός είναι μαζί με τον αγύρτη ημιπαράφρονα Παπουλάκο που δίδασκε να διαβάζονται μόνο τα θεωτικά γράμματα και όχι τα μαθηματικά και η φυσική. Είναι με αυτόν τον ακραίο φιλοανατολικό μεσαιωνιστή καλόγερο που έταζε τον παράδεισο σε όσους θα σκοτώσουν στρατιώτη όταν θα έλθουν οι Ρώσοι. Που χρειάστηκε να συλληφθεί με την συμμετοχή πέντε πλοίων γιατί οι οπαδοί του ήταν οπλισμένοι και που θέλει σήμερα ο Χριστόδουλος να τον αγιοποιήσει.
Το διαλυμένο μισοφαιοκόκκινο σημερινό σχολείο που λατρεύει ο παπά-Αλαβάνος, και για το οποίο πιστεύει ότι είναι φραγμός στα ναρκωτικά, (όπως είπε στην Βουλή), διδάσκει στο βιβλίο των θρησκευτικών της ΣΤ΄ δημοτικού τα κηρύγματα του Παπουλάκου με τον τίτλο «Παπουλάκος ο καλός σπορέας». Ο «καλός σπορέας» δίδασκε σύμφωνα με τον Μπαστιά (τεταρτοαυγουστιανός και στη συνέχεια χουντικός), του οποίου το κείμενο περιέχει το βιβλίο των θρησκευτικών, ότι « μόνο στο αίμα μας μπορούν να πνιγούν οι βασιλιάδες, αρμάδες και καλαμαράδες» του Δυτικού Σατανά. ( βλ. «Η μάστιγα του Θεού», Μ. Βασιλάκη, εκδόσεις ΓΝΩΣΕΙΣ).
Να και το απόσπασμα για το σημερινό διαλυμένο σχολείο της Βέροιας και της κατάληψης με τους βιαστές στην Αμάρυνθο. Αυτό αποτελεί για τον παπά-Αλαβάνο κυματοθραύστη για τα ναρκωτικά που, όποτε όμως το φαιοκόκκινο μέτωπο το παίρνει στα χέρια «των αγώνων» του τιγγάρει από τα ναρκωτικά, σημάδι πως υπάρχει σημαντικό πρόβλημα. Να τι λέει: «Για κάθε σχολείο που κλείνει, για κάθε εκατοντάδα και χιλιάδα μαθητών που μένει έξω από την εκπαιδευτική διαδικασία, να σκεφτόμαστε να ανοίξουμε μονάδες του ΟΚΑΝΑ. Σήμερα δόθηκαν τα στοιχεία για όλη την Ευρώπη. Η Ελλάδα έχει ένα ποσοστό υπερδιπλάσιο από την Ευρωπαϊκή Ένωση σε αιφνίδιους θανάτους νέων ανθρώπων από τη χρήση ουσιών. Δείτε τα αυτά και μην κάθεστε στους στενούς ορίζοντες και στις ιδεοληψίες της πολιτικής σας».
Όλο το έργο του Γληνού, θεωρητικό και πρακτικό, καταγγέλλει τον φασισμό και κάθε φραγμό προς την ανθρώπινη απελευθέρωση. Σταματάμε σε ένα απόσπασμα που αφορά τη δημόσια κρατική και «ίση» εκπαίδευση για όλες τις τάξεις, την υπερταξική εκπαίδευση που υποστηρίζει ο παπά-Αλαβάνος και όλο το φαιοκόκκινο μέτωπο και που τάχα είναι το απαύγασμα της δημοκρατικής πρότασης. Να τι λεει ο Γληνός στην σελ. 32 του τρίτου τόμου των Εκλεκτών Σελίδων: <<Η θεωρία «το κράτος υπεράνω των τάξεων» τη στιγμή που υπάρχουν τάξεις, είναι καθαρό ξεγέλασμα, για να κρύψη την πραγματικότητα, δηλ. «το κράτος υπέρ της άρχουσας τάξης». Το ίδιο είναι ξεγέλασμα και η θεωρία «η παιδεία υπεράνω των τάξεων» εκεί όπου υπάρχουν κοινωνικές τάξεις, για ν’ αποσκεπάσει την πραγματικότητα δηλ. το «η παιδεία όργανο της άρχουσας τάξης». Γι’ αυτό η θεωρία πως ο Εκπαιδευτικός Όμιλος άμα δεχτή ειλικρινά την αρχή της πάλης των τάξεων, παύει να είναι εκπαιδευτικό σωματείο και γίνεται πολιτικό, δεν σημαίνει τίποτα άλλο παρά πως ο Όμιλος δεν πρέπει ίσα ίσα ν’ αντικρύζη το συμφέρον του «συνόλου», παρά μιας μόνο τάξης, της αστικής και να μελετάη τα εκπαιδευτικά ζητήματα μέσα στο πλαίσιο μόνο των δικών της συμφερόντων».
Ο ελληνικός διαφωτισμός ήταν ένα ρεύμα εισαγόμενο από το εξωτερικό, όπως και όλα τα φιλοσοφικά ρεύματα σ’ αυτή τη χώρα. Αναπτύχθηκε στα απόνερα του ευρωπαϊκού διαφωτισμού. Τα αιτήματά του δεν ρίζωσαν γιατί δεν υπήρξε ποτέ επαναστατικός. Και δεν θα μπορούσε να είναι σε μια χώρα χωρίς ισχυρή αστική τάξη, στην οποία οι παραγωγικές δυνάμεις ήταν τότε κυρίως τα κοπάδια των αιγοπροβάτων και η μεσαιωνικού, ανατολικού τύπου αγροτική παραγωγή. Ο προοδευτικός αυτός ελληνικός διαφωτισμός υπήρξε ένα κίνημα λοιπόν που δεν μπόρεσε να αγκαλιάσει τον λαό και περιορίστηκε στους διανοούμενους. Ενώ ο ελληνικός διαφωτισμός δεν υπήρξε κοινωνικοπλαστικό ρεύμα ριζωμένο στο λαό αλλά ούτε και ο αντιδιαφωτισμός, βλέπουμε σήμερα το φάντασμα του ελληνικού αντιδιαφωτισμού, που ήταν εξίσου αδύναμο, να πλανάται στην χώρα, να ενσωματώνεται στην φαιοκόκκινη ιδεολογία και να ενεργοποιεί ιδεολογικά ένα ολόκληρο κίνημα. Βαθιά μέσα στον κνίτη και στο αντιδραστικό κίνημα του βρίσκουμε τους παπουλάκους, τον παπά κεραυνό, όπως αποκαλεί ο Στόχος τον αγαπημένο του Χριστόδουλο, τα χουντικά συνθήματα, την 4η Αυγούστου, μια γενική φασιστική αναβίωση. Και αυτά, σε μια χώρα που είναι πάντα αδύναμη να δημιουργήσει μια πατημένη κοινωνική θεωρία και μια οποιαδήποτε φιλοσοφία αφού ορθώθηκε πάλι, μετά τα 1980, ένα καίριο πολιτικό εμπόδιο από τον ανατολικό φασισμό στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, οπότε και στην κοινωνική και την συνεπόμενη πνευματική ανάπτυξη. Και τώρα, όπως και παλιότερα, η φασιστική αναβίωση στη χώρα είναι εισαγόμενη από το εξωτερικό. Οι παπουλάκοι δεν καθορίζουν και δεν καθόρισαν ποτέ την μαζική συνείδηση. Αυτή η αναβίωση είναι η «εθνική» μορφή που δίνει στο ελληνικό φαιοκόκκινο κίνημα το διεθνές ρεύμα του ρώσικου νεοναζισμού με λάβαρο του την κόκκινη σημαία και με επικεφαλής τον Ζιουγκάνωφ του «Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρώσικης Ομοσπονδίας» ( ΚΚΡΟ), τον Ζηρινόφσκι και όλων των σοσιαλφασιστών που μετατράπηκαν σε νεοναζί. Το ελληνικό φαιοκόκκινο κίνημα όπως και το διεθνές είναι εισαγόμενο είναι ο συγκαλυμμένος προς το παρών ρώσικος νεοναζισμός του Πούτιν. Το ότι ο Ιησούς καθοδηγεί το κόμμα του ανοιχτού αντισημίτη Ζιουγκάνωφ, όπως λεει ο ίδιος, είναι γνωστό. Το ότι ενθουσιάστηκε ο Γέλτσιν από τον Κωνσταντόπουλο για την αφομοιωτική του ικανότητα κατά την επίσκεψη του τελευταίου στην Μόσχα και αυτό το έγραψαν οι εφημερίδες. «Που τον κρύβατε;» είπε τότε ο Γέλτσιν. Η απόσταση του παπά-Αλαβάνου του ψευτοΚΚΕ και της ουράς του από αυτούς είναι μηδενική.
Ο Γληνός, όπως και ο μαρξισμός, έλεγαν ότι ο σοσιαλιστικός πολιτισμός είναι εθνικός στη μορφή και σοσιαλιστικός στο περιεχόμενο. Αλλά και ο αστικός πολιτισμός έχει στοιχεία σοσιαλιστικά που λειτουργούν στον λαό και στην εργατική τάξη, όμως κυρίαρχο είναι το αστικό περιεχόμενο σε αυτόν. Αυτόν τον πολιτισμό δέχεται και αφομοιώνει η οποιαδήποτε αριστερά μέσα σε συνθήκες κυριαρχίας της αστικής τάξης. Οι φαιοκόκκινοι προωθούν ένα δικό τους πολιτισμό, τον πολιτισμό της βίας, της αντισημιτικής τελικής λύσης, έναν πολιτισμό κτηνώδη και ξενόδουλο και στην μορφή και στο περιεχόμενο. Το φαιοκόκκινο μέτωπο είναι απεχθές γιατί αρνείται και τον αστικό και τον μαρξιστικό διαφωτισμό αλλά και κάθε λαϊκό στοιχείο του πολιτισμού που λειτουργεί στην αστική κοινωνία.

Το εθνικιστικό ακροδεξιό και ακραίο ταξικό φαιοκόκκινο παραλήρημα συνεχίζεται στη Βουλή από τον παπά του σταυρού και του σφυροδρέπανου που λεει:
«Με την προσπάθεια τροποποίησης του άρθρου 16, το δημόσιο πανεπιστήμιο έχει κηρυχθεί σε κατάσταση πολιορκίας. Ετοιμάζεστε να κάνετε υποστολή της σημαίας της ελληνικής πολιτείας και να έχουμε κάποιες «παρδαλές» σημαίες από κολέγια του εξωτερικού ή από κέντρα ελευθέρων σπουδών. Δεν θα το επιτρέψουμε!
Στα κοντάρια των ελληνικών πανεπιστημίων θα κυματίζει πάντα συμβολικά η αιματοβαμμένη από την προσφορά των αγωνιστών εκείνης της εποχής γαλανόλευκη σημαία του Πολυτεχνείου, που ηγείται εδώ και τριάντα δύο χρόνια, όπως πριν από λίγες μέρες, των μεγάλων φοιτητικών διαδηλώσεων.»
Το ζήτημα λοιπόν με το άρθρο 16 είναι και εθνικό. Δεν είναι μόνο «ταξικό» όπως λεει ο παπά-Αλαβάνος στο παρακάτω απόσπασμα του λόγου του. «Το μήνυμα από όλους μας θα είναι ότι η παιδεία δεν είναι για πούλημα. Ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη! Δεν θέλουμε πανεπιστήμια χειραγωγούμενα! Δεν θέλουμε πανεπιστήμια που θα υπηρετούν το κέρδος και όχι τη γνώση! Το ελεύθερο πανεπιστήμιο που ιδρύθηκε μέσα στην πυρά των επισκόπων για τον Τζορντάνο Μπρούνο δεν πρόκειται να το πατήσουν οι πολυεθνικές και οι μεγάλες ελληνικές ιδιωτικές επιχειρήσεις.»
Το εθνικό, η σημαία και ο αγώνας του Πολυτεχνείου ταυτίζονται, το «αντικαπιταλιστικό συμφέρον» ο δεξιός αντικαπιταλισμός δηλαδή και το εθνικό συμφέρον το ίδιο! Και επειδή ο δεξιός αντικαπιταλισμός είναι ευρύτερος από τον εθνικισμό γι’ αυτό μπορεί και τον καταπίνει. Αυτή είναι και η τύχη των εθνικιστών όπως διδάσκει η ιστορία. Ο εθνικοσοσιαλισμός στην ακριβή του διατύπωση.
Επικαλείται τον Τζορντάνο Μπρούνο μαθητή του Κοπέρνικου που τον έριξαν οι παπάδες στην πυρά. Που σύμφωνα με τον Έγκελς στην Διαλεκτική της Φύσης η θεωρία του Κοπέρνικου «υπήρξε η επαναστατική πράξη, με την οποία η επιστήμη της φύσης διακήρυξε την ανεξαρτησία της....Μ’ αυτή την πράξη αρχίζει η χειραφέτηση της επιστήμης της φύσης απέναντι στην θεολογία....από τότε η ανάπτυξη των επιστημών προχώρησε με γιγαντιαία βήματα». Ενάντια σ’ αυτή τη θεωρία η Εκκλησία κήρυξε έναν αμείλικτο πόλεμο. Η θεωρία του Κοπέρνικου, του μεγαλύτερου υλιστή της εποχής του, και οι συνεχιστές του έργου του διώχτηκαν αμείλικτα από την εκκλησία. Είναι γνωστές οι διώξεις του Γαλιλαίου και του Τζορντάνο Μπρούνο που τον έκαψε η Ιερά Εξέταση στην πυρά. Αυτόν τον Τζορντάνο Μπρούνο που τον έκαψε η ιερά Εξέταση γιατί υποστήριξε το έργο του δασκάλου του με το οποίο «... αρχίζει η χειραφέτηση της επιστήμη της φύσης απέναντι στην θεολογία..» καπηλεύεται ο νέος Παπουλάκος που υποτάσσει ύστερα από αιώνες την επιστήμη στην θεολογία με το να αντικαθιστά την Γεωμετρία και την Άλγεβρα με τις «αξίες» τις γεμάτες μυστικισμό κλπ που περιγράφει ο Γληνός αλλά και τα θεωτικά γράμματα στο καμβά της ξεφτισμένης αστικής κοινωνίας, στο πεδίο δηλαδή του φασισμού. Συγκρίνει το ελεύθερο επαναστατικό πανανθρώπινο πνεύμα και την θυσία του Μπρούνο που είναι γραμμένη με χρυσά γράμματα στην ιστορία με την «ελευθερία» που εξασφαλίζουν στο πανεπιστήμιο τα τάγματα εφόδου που έχουν καταργήσει κάθε έννοια δημοκρατίας! Βία και συζήτηση αυτή είναι η νέα γραμμή. Πολύ νωρίς αυτοί που θα αρνηθούν τη «συζήτηση» θα υποστούν και τις συνέπειες.
Ο νέος Παπουλάκος δίνει στην συνέχεια στην Βουλή, εκτός από το πρότυπο του δάσκαλου και το πρότυπο του μαθητή. Αυτός είναι ο μικρός θεοσεβούμενος εθνικιστής Αλέξανδρος λάτρης της προοδευτικής και αριστερής φιλολογίας. Τα δύο γράμματα στην Ελευθεροτυπία που υπαγόρευσε άμεσα ή έμμεσα στο μικρό παιδί κάποιο μοχθηρό πρόσωπο που παίζει στα δάχτυλά του όλα όσα γράφουμε βρίσκονται στο site της Κίνησης.
«Μ’ αυτήν την έννοια, εγώ θέλω να τονίσω ότι δεν είναι τυχαία η δημοσίευση της επιστολής ενός δεκατριάχρονου παιδιού, ενός Αλέξανδρου της Α΄ Γυμνασίου σε μια από τις μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδες της Αθήνας με παρατηρήσεις προς τους γονείς του που είχε τόσο μεγάλη απήχηση, όπου έλεγε: Δεν είναι αλήθεια πως ακούμε για παρανομίες, για εύκολο χρήμα, για ναρκωτικά, για σεξ, για αδικία, για όπλα, για θάνατο, για Fame Story και όλα αυτά είναι μπροστά μας; Αυτό για εσάς λέγεται παιδεία–κουλτούρα;»
Και συνεχίζει: «Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, είναι ωραία ηλικία τα 15, τα 16, τα 17 χρόνια για κάποιον που είναι στο Λύκειο, τα 18, τα 19, τα 20 στο Πανεπιστήμιο, αν μπορέσει να μπει, αν πήρε πάνω από τη βάση του 10 που είπε η κυρία Γιαννάκου. Διαβάζεις τα πιο ωραία σου βιβλία τον Τολστόι, τον Ντοστογιέφσκι, την Καρυστιάνη, τη Δούκα. Πας σε ένα θέατρο να δεις τον Τσέχωφ γνωρίζεις το άλλο φύλο»
Και τώρα έφτασε η ώρα του αγώνα και να σταλεί το πιο καθαρό μήνυμα της βίας στα τάγματα εφόδου. Αυτά εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις πέφτουν απεγνωσμένα πάνω στην αστυνομία για να τους χτυπήσει ώστε να αποκτήσει ο αγώνας την μορφή της σύγκρουσης με τις κρατικές δυνάμεις καταστολής. Η στοιχειώδης μεταρρύθμιση της Γιαννάκου που είναι το ελάχιστο που πρέπει να στηρίξει κάθε προοδευτικός άνθρωπος ανεξάρτητα από πολιτική τοποθέτηση και που θέλει και ο λαός χαρακτηρίζεται σαν μεταρρύθμιση του υπουργού που έχει αναλάβει την διαχείριση της κρατικής βίας.
«Εάν η μεταρρύθμιση που είχε γίνει πριν από το 1967 επί κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου ονομαζόταν μεταρρύθμιση Παπανούτσου, η δική σας η μεταρρύθμιση –το σχέδιο, η απόπειρα- δεν θα ονομαστεί ούτε μεταρρύθμιση Καραμανλή, ούτε μεταρρύθμιση Γιαννάκου, αλλά μεταρρύθμιση Πολύδωρα είναι αυτή. Κυρία Γιαννάκου, πάτε με τα ΕΚΑΜ ενάντια στους φοιτητές; Αυτήν τη μεταρρύθμιση θέλετε; Με αυτόν τον κόσμο θα προχωρήσετε; Δεν θα περάσουμε με αυτά! Εγώ καλώ για μια ακόμα φορά, το επαναλαμβάνω...».

Στο τέλος δίνουμε ένα απόσπασμα από τον δεύτερο τόμο των Εκλεκτών σελίδων του Γληνού. Εκεί ο δάσκαλος της εκπαίδευσης που είναι προσανατολισμένη στη ζωή ξεκαθαρίζει τον θεμελιώδη ρόλο της παιδείας στην επιστημονική εκμετάλλευση των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας. Διαβάζουμε στη σελ.110. « Έτσι π.χ. οικονομική κρίση βλέπουν μερικοί στο γεγονός, ότι λίγοι έμποροι δυσκολεύτηκαν στις πληρωμές τους και άλλοι δεν έχουν περισσέματα τόσο άνετα όσο πριν από λίγο καιρό. Και γι’ αυτό προτείνουν για μέσο θεραπείας να καταργηθούν μερικοί ενοχλητικοί φόροι για το κεφάλαιο. Ενώ το πρόβλημα της εθνικής οικονομίας, της ικανότητας δηλαδή του ελληνικού λαού να εκμεταλλεύεται εντατικά τη χώρα του, να χρησιμοποιή τη θέση της, να επεξεργάζεται τις πρώτες ύλες, είναι πρόβλημα κοινωνικής οργάνωσης. Και ακόμη είναι πρόβλημα εργασίας και διάθεσης δημιουργικής. Σχετίζεται με την ικανότητά μας να χρησιμοποιούμε τα δεδομένα της επιστήμης και με την καλλιέργεια των ψυχικών ικανοτήτων του λαού. Είναι δηλ. στο βάθος και πρόβλημα παιδείας».
Η σύνδεση της εκπαίδευσης με την παραγωγή, η επιστημονική και εντατική εκμετάλλευση της χώρας όμως σαμποτάρεται από τον σοσιαλφασισμό. Η καταστροφή της εκπαίδευσης του επιστημονικού και του τεχνολογικού πνεύματος που προωθεί το φαιοκόκκινο μέτωπο είναι παραγωγικό σαμποτάζ και υπονόμευση της πνευματικής ζωής της κοινωνίας. Είναι υπονόμευση της σημερινής ζωής και των όρων για την παραπέρα εξέλιξη της κοινωνίας.
Η προοδευτική ελληνική παιδαγωγική δεν υποστήριξε ποτέ αυτές τις αντιανθρώπινες μεσαιωνικές θεωρίες. Οι ρίζες της ελληνικής φαιοκόκκινης ιδεολογίας και πολιτικής ευρίσκονται έξω από την χώρα στο χώρο του ρώσικου νεοναζισμού των «κομμουνιστικών κομμάτων».
Η συγκρότηση του δημοκρατικού πόλου στην εκπαίδευση, η συγκρότηση του δημοκρατικού πόλου από τις πραγματικά αριστερές και αστικοδημοκρατικές δυνάμεις σε κάθε εκπαιδευτικό ίδρυμα είναι το σημερινό καθήκον για όλους τους προοδευτικούς ανθρώπους.

Αθήνα
6 /12/2006